Tylko idiota bedzie widzial w jego grze sztuczna marnierę, czy granie na siłę. Cybulski przekazywal do swoich postaci swoj naturalny ogromny idealizm, autodestrukcyjny romantyzm pomieszany z inteligencja i samoświadomością tego zgubnego dla niego romantyzmu.
To jak zagral 25-letniego faceta zakochanego w 18-letniej dziewczynie w 'Do widzenia, do jutra', faceta romantyka ktory chcial już ją 'zamknąć' i miec na zawsze ze soba, a ona, coz, jak to 18-latka i w ogole kobieta (czyli duzo silniejsza psychicznie od faceta co bierze sie z naturalnej genetyki, kobiety niestety sa duzo mniej romantyczne od facetow w zwiazkach), bardziej sie bawiła i nie byla szczegolnie romantyczna. Cybulski zagral tam mlodego bardzo inteligentnego faceta, ktory ma juz mnostwo wiedzy o swiecie, moze jej opowiadac i ja pouczac, ktory wie, ze jest troch takim 'Werterem' i podswiadomie wie, ze ona jest trochę jego zgubą. Wymowne bylo gdy nazwal ja dzieckiem- to byl dowod moich slow, doskonale wiedzial, ze ona jak to mloda dziewczyna, troche go po prostu trolluje swoimi pieknymi zgubnymi usmiechami i tym, ze jemu tak zalezy. Kobiety lubia trollowac, nie odczuwaja tak romantyzmu jak faceci. Nie zabijaja sie z milosci- to bardzo rzadkie wsrod kobiet.
Cybulski mial w sobie troche z Morrisona- byl autodestrukcyjny, jak juz pił to na umor, do konca, byl bardzo gleboko romantykiem, artysta, byl niezwykle wrazliwy, mądry i taki 'do konca'- z przesadą. Jakby dzien mial sie nigdy nie skonczyc